Het is half november, de Sint is weer in het land. Kleine en grote kinderen zetten hun schoen en hebben hun verlanglijstjes weer op orde. Keuze genoeg uit alle (speelgoed)folders die afgelopen weken weer in brievenbus vielen. Keuze is er in mijn vriendenkring in deze periode ook ruimschoots, zeker als het gaat om uitnodigingen. Om gezellig hun eigen verjaardag of die van hun kind(eren) mee te komen vieren, of omdat ze zijn verhuisd of gewoon voor de gezelligheid omdat we elkaar al zo’n tijd niet hebben gezien. Terwijl de dagen steeds korter worden en mijn behoefte om binnen bij de open haard te cocoonen alsmaar toeneemt, is er juist veel waarvoor ik de deur uit moet. En dat levert me regelmatig keuzestress op.
Druk, druk, druk
Deze week ging het me niet makkelijk af. Het schrijven van mijn wekelijkse blog. Door mijn voorraadje ben ik een beetje heen, want ik ben veel aan het werk; gestart met een opleiding die me de nodige tijd kost en naast gezellige dingen doen met vriendlief en onze kinderen, heb ik veel afspraken. Mijn behoefte om de woorden die in mijn hoofd dwarrelen om te zetten in schrijfsels is niet minder; de tijd vinden om ervoor te gaan zitten juist wel. En al heb ik een lijstje met onderwerpen om mijn zelfopgelegde jaar bloggen makkelijk mee vol te kunnen schrijven, die ideeën omzetten in een blog met een kop en een staart lukte me niet. En ik had dus last van keuzestress.
Niet goed genoeg
Is het wel echt keuzestress?, vroeg ik mezelf vanmorgen af. Ik was heel vroeg opgestaan om dit verhaal te kunnen schrijven. Want ik wil mijn eigen deadline: ‘publiceer je wekelijkse blog op maandagochtend’, niet missen. Ik bekeek mijn lijstje met onderwerpen waarover ik nog kan schrijven. Ik blokkeerde. Want het ene onderwerp is nog aan het rijpen (het tweede deel van de carrièrevrouw), het andere onderwerp te vaag, te veel een open deur of gewoon toch niet zo’n goed idee. Hmmm. Wie vindt het dan niet zo’n goed idee? Ikzelf of vinden anderen dat, en vinden ze dat dan echt?
De lat ligt hoog
Toen besefte ik dat ik vaak keuzes maak omdat ik mezelf door de ogen van anderen bekijk. Ik móet bloggen over een onderwerp waarover ik zelf zou willen lezen, anders stel ik mijn lezers teleur, of ‘ze’ denken misschien wel dat ik mezelf er een beetje makkelijk van af wil maken, of ‘ze’ raken verveeld. Ik ben dus heel kritisch. Mijn lat ligt hoog en ik wil mezelf en vooral anderen niet teleurstellen.
Grenzen stellen
Bij feestjes en andere uitnodigingen lukt het me inmiddels iets beter de dingen anders aan te pakken. Voorheen dacht ik altijd: ik ben eigenlijk te druk/te moe/ik heb geen zin, maar ik moet wel even gaan, want wat zullen ‘ze’ anders wel niet van me denken. Nu bekijk ik hoeveel tijd en energie ik heb en maak zo goed en zo kwaad als het gaat een keuze wat ik wel wil (of van mezelf moet) doen en wat me toch niet past. Dat ik daarin anderen weleens teleur moet stellen, is dan een feit. Zij mogen het uiteraard jammer (of zelfs stom vinden), maar grenzen stel ik voor mezelf en met mezelf moet ik het (hopelijk) nog heel wat jaren volhouden.
Geen keuzestress, maar keuzes maken
Waarschijnlijk heb jij het de laatste zes weken van dit jaar ook druk. Druk met het afkrijgen van het werk dat je wilt doen, de projecten die je wilt afronden of juist wilt binnenhalen. Druk met het uitkiezen van je cadeautjes van de Sint of de Kerstman en druk met verjaardagen of andere feestjes. Beslissen met wie je de kerstdagen wel en of juist niet wilt doorbrengen en hoe en waar je dit jaar afsluit. Ik ga me laten leiden door te voelen wat voor mij klopt, daarbij natuurlijk wel rekening houdend met de wensen van de andere vier mensen in ons gezin. Kiezen lukt me steeds beter, als het over privé afspraken gaat. Zakelijk vind het nog steeds een uitdaging, want ik zeg niet graag nee tegen mijn klanten. En wat betreft mijn keuzestress voor een onderwerp voor mijn blogs? Uiteindelijk is het een kwestie van achter mijn laptop gaan zitten, dan komen de woorden altijd vanzelf. En word ik blij, want mijn belangrijkste keuze heb ik allang gemaakt: schrijven doe ik het liefst van alles.