Al kort na haar afstuderen stond ze in haar vriendenkring bekend als ‘de carrièrevrouw’. Terwijl haar leeftijdsgenoten gingen samenwonen of trouwen en een gezin stichtten, was en bleef het belangrijkste in haar leven haar werk. Toen Ray, een goede jeugdvriend aangaf gevoelens voor de carrièrevrouw te koesteren, was ze met hem een relatie aangegaan. Niet omdat ze tot over haar over verliefd op hem was, maar om van het gezeur in haar omgeving af te zijn. Dat Ray niet moeilijk deed over haar werklust en daardoor zelf op een tweede plaats kwam, was voor haar vooral prettig. Met haar werk nooit ver uit haar gedachten ging ze met hem mee op vakantie, maar echt ontspannen deed de carrièrevrouw nooit, al was ze zichzelf daarvan niet bewust.
Verlies
Voorjaar 2002: Een prachtige warme zondag, waarvan ze maar weinig mee zou krijgen. Ze waren beiden eind 20. Ray was net terug van zijn zondagse voetbalwedstrijd en genoot van de zon in hun tuin. De carrièrevrouw zat net als zo vaak op zondag te werken op de studeerkamer aan de andere kant van hun grote vrijstaande huis. Daardoor had ze niets gemerkt van het drama dat zich in de tuin voltrok. Toen ze een paar uur later, stijf van het stilzitten achter haar bureau, de tuin in liep, vond ze hem. Eerst leek het alsof hij onderuitgezakt in zijn stoel zat, maar toen ze dichterbij kwam wist ze meteen dat het mis was. In paniek belde ze 112. Maar het had geen zin meer, Ray bleek anderhalf uur eerder al te zijn overleden aan de gevolgen van een hersenbloeding.
Gezin en werk
2003: Ondanks haar verdriet en vooral schuldgevoel was ze niet in staat echt iets te veranderen. Een periode van rouw gunde ze zichzelf niet en al snel ging de carrièrevrouw weer aan de slag. Een jaar later ontmoette ze Tom en weer een jaar later was ze zwanger. Ze werkte door zo lang ze kon, en slechts één dag na het ingaan van haar verlof kwam haar zoon Mathijs ter wereld. Ze genoot van die eerste kostbare weken thuis, maar ondanks de liefde die ze voor Mathijs voelde vond ze het heerlijk om weer aan het werk te gaan. De zorg voor haar baby liet ze over aan een au-pair. Zo ging het ook na de komst van haar dochter Doortje. Ze hield van Tom, Mathijs en Doortje, maar nooit bedacht ze dat ze meer tijd met hen door wilde brengen. Want als het erop aankwam hield ze net zoveel van haar werk.
Terug naar het verleden
2019: Mathijs is nu vijftien jaar, Doortje dertien. Nog altijd gaat het zakelijk gezien goed met haar en haar gezin. Onlangs kwam ze tijdens het winkelen met Doortje haar voormalig schoonzusje Lotte tegen. Ze hadden elkaar lang niet gezien, maar vandaag zou de carrièrevrouw met Lotte gaan lunchen. Ze zag er als een berg tegen op en wist eigenlijk niet goed waarom. Lotte was de oudere zus geweest van Ray. Zij had zelf een groot gezin, maar miste haar broertje nog elke dag. Lotte vroeg aan de carrièrevrouw hoe het haar was vergaan. Het ontmoeten van Tom en de komst van haar twee kinderen deed ze met een paar zinnen af. Verder ging het voornamelijk over haar werk.
Saai
Het verhaal van Lotte vond ze, als ze eerlijk was, toch een beetje saai. Tuurlijk was het prima dat zij gelukkig was met hun vakanties in Nederland, de zorg voor haar kinderen en de vele sport- en activiteitenclubs waar Lotte hen elk weekend naar toe bracht. Maar voor haar was dat simpelweg niet genoeg. De carrièrevrouw vertelde Lotte hoe blij ze was met haar werk naast een druk gezinsleven. Daarop had Lotte haar met een meewarige blik aangekeken, haar hand op die van haar gelegd en zonder een spoor van verwijt gezegd: ‘je hebt nog altijd je rust niet gevonden, hè?’
Rust
De uitspraak van Lotte had ze op dat moment naast zich neergelegd. Maar toen ze een paar dagen later piekerend over haar werk wakker lag in bed, hoorde ze Lotte’s woorden weer in haar hoofd. Nee, rust had ze nooit gekend. De carrièrevrouw had altijd gevonden dat ze hard moest werken, omdat ze dat ook fijn vond om te doen. Een echte feministe zou ze zichzelf niet willen noemen, toch vond ze het onbegrijpelijk wanneer een vrouw uit haar team ervoor koos na de geboorte van haar kinderen minder te gaan werken. Met rust vinden had ze haar drang om te werken echter nog nooit in verband gebracht. Maar als ze eerlijk was naar zichzelf was ze wel moe.
Carrièrevrouw
Ze had vriendinnen die aan yoga deden of naar een stilte retraite gingen. Zij vertelden de carrièrevrouw over de manier waarop dit hun leven had beïnvloedt. Naar hun verhalen luisterde ze geboeid, maar ze hield zichzelf altijd voor dat zij daar nou eenmaal geen tijd voor had. Er was altijd wel iets dat nog gedaan moest worden, of ze had een afspraak die ze simpelweg niet kon verzetten. Op vakantie ging haar laptop ook altijd mee, en al zat ze aan de andere kant van de wereld met haar gezin, dan nog moest en zou ze inbellen in een aantal calls. Was ze dan toch meer carrièrevrouw dan vrouw of moeder? En waarom eigenlijk?
Wordt vervolgd…