Toen ik eind 2012 begon als zelfstandig ondernemer sloot ik me aan bij een netwerkgroep. Een keer per maand zagen we elkaar. We dronken koffie of thee en deelden onze ervaringen. Over het zichtbaar zijn als ondernemer en hoe je voor (betalende) klanten zorgt. Wanneer we een fuckup ervaarden deelden we dit ook. Je hart luchten, terwijl de anderen naar je luisterden, was fijn. We gaven elkaar tips, stimuleerden elkaar vooral naar je gevoel te luisteren. Na een tijdje viel het groepje uiteen, toch zijn onze echte verhalen nog steeds actueel. Net zoals de manier waarop we onze intuïtie gebruikten.
Opdracht te zwaar
Een van mijn lotgenoten (;-)) vertelde over een opdracht voor het maken van een ontwerp voor een grote organisatie. Hij was terecht trots dat hij deze club hadden weten te strikken. De eerste keren vertelde hij ons vol vuur over zijn werk. Maar na een paar maanden was hij stil en droeg hij niet echt bij aan onze gesprekken. We vroegen hem naar zijn ‘knaller van een opdracht’ en keken hem verwachtingsvol aan. Hij liep rood aan, sloeg zijn ogen neer en haalde zijn schouders op. Hij zei dat de opdracht een totale fuckup was geworden. Zijn ideeën bleken niet te matchen met de verwachtingen van zijn klant. Die waren hem toch een jasje te groot, en dat had hij eigenlijk vooraf al geweten. Verblind door ambitie hoopte hij dat het wel goed zou komen. Had hij nu maar naar zijn gevoel geluisterd.
Factuur niet betaald
Een van de anderen was blij met haar eerste klant, een kleine startende organisatie. De opdracht was leuk en het zou allemaal wel goedkomen, toch? Haar klant was erg tevreden over haar werk en beloofde zelfs een vervolgopdracht. Haar factuur bleef jammer genoeg onbetaald. Vele keren bellen en mailen mochten niet baten. De klant was onbereikbaar. Toen ze hem uiteindelijk aan de lijn kreeg reageerde hij verbolgen over haar aanmaningen en zei dat zij maar moest begrijpen dat hij haar niet kon betalen. Na 90 dagen kreeg ze eindelijk haar geld, maar de klant wilde niet meer met haar samenwerken. Eigenlijk was ze opgelucht, want ze had dit al zien aankomen. Bij volgende opdrachten zorgde ze dat deze fuckup haar niet nog eens overkwam. Ze maakte voortaan altijd goede afspraken over de betaling van haar facturen.
Dit zijn slechts twee voorbeelden van de dingen die we deelden. Naast elkaar steunen, leerden we van elkaars fouten en putten moed uit de succesverhalen, die er gelukkig ook veel waren. Zo vond ieder zijn of haar eigen weg.
Bij twijfel niet inhalen
Mijn intuïtie hielp me in mijn carrière bij het kiezen voor een nieuwe baan. Ik werkte als intercedente en had het na een klein jaartje al wel gezien. In een tijd met banen in overvloed maar geen geschikte kandidaten om de vacatures in te vullen, waren de dagen op kantoor lang en vaak ook saai. Ik ging op zoek naar een nieuwe uitdaging en vond al snel een geschikte vacature. Na de gespreksrondes viel de keuze op mij. Toch twijfelde ik. Daarom stelde de manager voor dat ik een dag zou meelopen. Dat deed ik en al was het best leuk, deze organisatie en de baan gaven me geen goed gevoel. Aan het einde van die dag ging ik met een contract in mijn tas naar huis. De volgende ochtend belde ik de manager en vertelde hem dat ik de baan niet zou nemen. Hij vond het jammer, maar zei dat ik een goed besluit nam, want: “bij twijfel moet je niet inhalen”. Twee weken later vond ik de baan bij een organisatie waar ik ruim zeven jaar met heel veel plezier zou werken. Ik was blij dat ik een fuckup had voorkomen en luisterde naar mijn intuïtie.
Verkeerde medewerker aangenomen
Zo hebben we allemaal wel fuckup-voorbeelden uit onze loopbaan, die we misschien hadden kunnen voorkomen als we beter naar onze intuïtie hadden geluisterd. Zo vertelde een HR-manager mij eens een verhaal over een fuckup met een medewerker. De vacature was er eentje van ‘het schaap met de vijf poten’ en hij was maar wat opgelucht toen hij iemand vond die grotendeels aan het gewenste profiel voldeed. Toch wist hij eigenlijk al dat er iets niet klopte. Al kon hij er niet precies zijn vinger opleggen. Na nog geen drie maanden had de nieuwe medewerker al veel fouten gemaakt die de organisatie enorm veel geld kostten. Toen er ook nog een loonbeslag volgde, bleek dat deze persoon zijn zaakjes niet alleen zakelijk niet orde had, maar er ook privé nogal een janboel van maakte. Het contract werd na een half jaar beëindigd. Een dure fuckup, maar de HR-manager zei dat hij in het vervolg beter zou luisteren naar de uitspraak: “when something feels off, something usually is off”.
Leren van een fuckup
Google moedigt zijn medewerkers aan zoveel mogelijk fouten te maken. Weliswaar in een zogenaamde ‘safe-to-fail’ omgeving. Daarin kan een fuckup een goede leerschool zijn om tot nieuwe innovaties te komen. Van fouten kun je leren en de vele ‘fuckup nights’ netwerkgroepen tonen aan dat je van elkaars fouten kunt leren en je zo tot grote hoogtes kunnen brengen. Ik ben dan ook zeker niet tegen het maken van fouten. Maar een fuckup die je kunt voorkomen door je gevoel niet te volgen is kostbaar. En zonde van je tijd. Want je intuïtie heeft je meestal veel te vertellen. Dat doe ik zelf dan ook niet af als (faal)angst, maar als waardevolle informatie van mijn onderbewustzijn, die me helpen bij het bepalen van mijn koers.